Εμπόδια στην Προσευχή

 

 

Προσευχή: Ό­ταν α­πο­φα­σί­σεις νά προ­σευ­χη­θείς πρέ­πει νά ετοι­μα­στείς νά αν­τι­με­τω­πί­σεις τούς πει­ρα­σμούς καί τά εμ­πό­δια πού θά σού προ­βά­λουν οι δαί­μο­νες, προ­ει­δο­ποι­ούν οι έμ­πει­ροι Πα­τέ­ρες μας.

Προ­σπα­θεί νά ει­σβά­λει στό νού τού προ­σευ­χο­μέ­νου μέ δι­ά­φο­ρες σκέ­ψεις καί μέ σύν­τρο­φο τήν φαν­τα­σί­α δη­μι­ουρ­γεί ει­κό­νες καί εν­δι­α­φέ­ρον­τα πού πα­ρα­σύ­ρουν τό νού αλ­λού έ­στω καί άν η γλώσ­σα ψε­λί­ζει τήν προ­σευ­χή α­φη­ρη­μέ­να. Πα­ρου­σιά­ζει στόν προ­σευ­χό­με­νο ό­λες τίς α­σχο­λί­ες τής η­μέ­ρας καί τά προ­βλή­μα­τα τους μέ α­πο­τέ­λε­σμα ο νούς αν­τί νά εί­ναι στίς λέ­ξεις τής προ­σευ­χής εί­ναι στίς δι­ά­φο­ρες υ­πο­θέ­σεις. Υ­πο­βάλ­λει στόν προ­σευ­χό­με­νο α­φορ­μές κού­ρα­σης, α­δι­α­θε­σίας , τεμ­πε­λιάς καί άλ­λες προ­φά­σεις καί τε­λι­κά φεύ­γει α­πό την προ­σευ­χήν ο άν­θρω­πος χω­ρίς κανένα όφελος.
Γιά τήν αλήθεια τών πιό πάνω καί πώς μάς παρακολουθεί ο πονηρός γιά νά μολύνει τά αγαθά μας έργα, φαίνεται από ένα χωρίο τής Παλαιάς Διαθήκης. Στό βιβλίο τού προφήτη Ζαχαρία, αναφέρεται τό εξής περιστατικό : « Καί έδειξέ μοι Κύριος τόνΙησούν τόν ιερέα τόν μέ­γα ε­στώ­τα πρό προ­σώ­που Αγ­γέ­λου Κυ­ρί­ου, καί ο δι­ά­βο­λος ει­στή­κει εκ δε­ξι­ών αυ­τού τού αν­τι­κεί­σθαι» ( Ζα­χαρ. 3. 1) Δη­λα­δή ο Θε­ός έ­δει­ξε στόν προ­φή­τη μιά ο­πτα­σί­α, πού πα­ρου­σί­α­ζε τό ι­ε­ρέ­α Ι­η­σού νά ερ­γά­ζε­ται τό έρ­γο Κυ­ρί­ου συ­νο­δεί­α Αγ­γέ­λου, αλ­λά καί ο δι­ά­βο­λος στε­κό­ταν στά δε­ξιά τού ι­ε­ρέ­α καί ε­ναν­τι­ο­νό­ταν γιά τού μο­λύ­νει τό έρ­γο καί νά τόν κα­τη­γο­ρή­σει στό Θε­ό.
Αυτή τή δουλειά ο διάβολος τήν κάνει σ όλους προσπαθώντας νά καταστρέψει ή νά μολύνει τά καλά μας έργα καί προπατός τήν προσευχή. Ο Όσιος Νείλος λέγει σχετικά: « όταν σέ ιδούν οι δαίμονες ότι είσαι πρόθυμος νά προσευχηθείς αληθινά, τότε σού φέρνουν στό νού σκέψεις πραγμάτων δήθεν αναγκαίων καί σέ λίγο σέ κάνουν νά τά λησμονήσεις καί παρακινούν τό νού νά τά αναζητήσει. Καί επειδή ο νούς δέν τά βρίσκει, στενοχωριέται καί λυπάται.
Όταν πάει να ξανασταθεί στήν προσευχή, τού υπενθυμίζουν εκείνα πού τού είχαν βάλει στό νού καί τά αναζητούσε, γιά να στραφεί ο νούς σ αυτά καί νά χάσει τήν καρποφόρα προσευχή». Βλέπετε, σατανικό πραγματικά σχέδιο. Πο­λλές φο­ρές χρη­σι­μο­ποι­ούν καί τή βι­α­σύ­νη οι δαί­μο­νες καί ό­ταν τό πε­τύ­χουν καί σέ πεί­σουν ό­τι βι­ά­ζε­σαι, αρ­χί­ζεις βι­α­στι­κά γιά νά τε­λει­ώ­σεις γρή­γο­ρα καί η προ­σευ­χή σου χά­νει τή θέρ­μη της γί­νε­ται χλια­ρή καί σί­γου­ρα ό­χι θε­ά­ρε­στη.
Έ­τσι πε­τυ­χαί­νει τό σκό­πο του ο πο­νη­ρός καί τρί­βει τά χέ­ρια­του α­πό τή χα­ρά του. Άλ­λες φο­ρές πα­ρου­σιά­ζει στόν προ­σευ­χό­με­νο πρό­σω­πα, ει­κό­νες καί αρ­πά­ζει τό νούν καί τόν πα­ρα­σύ­ρει μα­κριά. Στίς πε­ρι­πτώ­σεις αυ­τές, ο Ό­σιος Φι­λό­θε­ος, δί­νει αυ­τές τίς συμ­βου­λές:
«Ό­ταν δείς νά σέ κυ­ρι­εύ­ει η χαύ­νω­ση τήν ώ­ρα τής προ­σευ­χής, τό­τε νά με­τα­χει­ρί­ζε­σαι βι­βλί­ο καί δι­α­βά­ζον­τας προ­σε­κτι­κά νά δέ­χε­σαι μέ­σα σου τή γνώ­ση. Μήν προ­σπερ­νάς βι­α­στι­κά τά λό­για, αλ­λά νά τά στο­χά­ζε­σαι βα­θειά καί νά θη­σαυ­ρί­ζεις τό νό­η­μά τους… καί τίς γο­νυ­κλι­σί­ες νά μήν τίς α­φή­νεις, για­τί μέ τό γο­νά­τι­σμα ει­κο­νί­ζε­ται η πτώ­ση τής α­μαρ­τί­ας καί γί­νε­ται έ­να εί­δος ε­ξο­μο­λο­γή­σε­ως…».
Έ­τσι ο δι­ά­βο­λος δέ θά στα­μα­τή­σει πο­τέ νά εμ­πο­δί­ζει τήν προ­σευ­χή μας καί α­πό ε­μάς ε­ξαρ­τά­ται νά αν­τι­στα­θού­με, νά ε­πι­μέ­νου­με νά προ­σευ­χό­μα­στε μέ πό­θο καί προ­σο­χή καί νά δι­ώ­χνου­με τούς ε­νε­πι­θύ­μη­τους ε­πι­σκέ­πτες τήν ώ­ρα τής προ­σευ­χής.
Χρει­ά­ζε­ται προ­σο­χή καί ε­πι­μο­νή μέ πολ­λή αν­τί­στα­ση, αλ­λά καί νά ζη­τού­με καί τήν εξ ύ­ψους βο­ή­θεια καί θά τά κα­τα­φέρ­νου­με νά προ­σευ­χό­μα­στε μέ ω­φέ­λεια.